W 1991 roku w dniach 1-9 czerwca oraz 13-16 sierpnia odbyła się IV Pielgrzymka Jana Pawła II do Polski pod hasłem: "Bogu dziękujcie, ducha nie gaście". Cztery lata, jakie minęły od pielgrzymki z 1987r., okazały się być latami przełomowymi. 1 czerwca 1991 roku przywitaliśmy Jana Pawła II w wolnej Polsce. Głównym motywem zaproszenia Papieża było tym razem dziękczynienie, jakie wraz z Ojcem Świętym pragnęliśmy złożyć Bogu za dokonujące się w Ojczyźnie przemiany. Przebiegająca pod hasłem "Bogu dziękujcie... Ducha nie gaście" wizyta była jednocześnie czasem wielkiej, ogólnospołecznej modlitwy o dobre wykorzystanie odzyskanej wolności.
Nauczanie papieskie oparte zostało tym razem na Dekalogu - "dziesięciu słowach, od których zależy przyszłość narodu, państwa, Europy, świata" (z homilii Jana Pawła II w Koszalinie, 1 czerwca 1991 r.).

Mieliśmy szczęście, że to właśnie w naszej ojczyźnie Jan Paweł II przedstawił najpełniejszą wykładnię Dekalogu – owego kompasu na burzliwym morzu, jak to określał obrazowo, „który umożliwia nam trzymanie kursu i dopłynięcie do lądu”. Ale czy skorzystaliśmy z tego daru? Czy ponadczasowe nauczanie papieża, tak jak ponadczasowy jest Dekalog, wcieliliśmy w życie?